Ο «Θαργήλιος άρτος των απαρχών».

Ο «Θαργήλιος άρτος των απαρχών».

Δήμητρα - Χλόη, Μεγάλη μητέρα. Καθάρισέ με απο την αρώστια που (δικαίος) έστηλε ο Δήλιος Θαργήλιος Απόλλωνας... Μα πιο πολύ καθαρισέμε απο την ντροπή που γενούν τα ατοποίματα μου. Γνωρείζω πως «Φαρμακοί», δεν θα στολιστούν, με φύλα και καρπούς συκιάς, για μενα... Ούτε θα είθελα κάποιος άλλος «αντιπαθείς» στην Πόλη, να διοχθεί, στη θέση μου! (Εγώ είμαι ο πιο ποταπος απο όλους») Μάρτυράς μου, όμως, ή Άρτεμης, η παρθένα - κυνιγύτρα των δασών, πως, ότι έκανα, το έκανα απο ανοησία και όχι απο υπεροψία απέναντι στους Θεούς! Δέξου, απο εμένα, Μητέρα, το «Θάργηλο - άρτο των απαρχών», και καθάρισέμε! (*)

(*) «Θαργήλια» Γιορτή 6-7 Θαργηλιώνος - 7 μήνας Αττικού Ημερολογίου. (Μάις) Γιορτή καθαρμού που γείνωνταν 6-7 Θαργηλιώνος, τον 7 μήνα του Αττικού ημερολογίου... τον Μάιο δηλαδή. Γείνωνταν προσφορες με άρτους φτιαγμένους απο ΑΠΑΡΧΈΣ συγκομιδης... Ταυτόχρονα, δύο αντιπαθείς «Φαρμακοί», στολίζωνταν με Σύκα και διόχνωνταν απο την Πόλη. Έτσι τυρίτο το έθιμο του (Ελληνικού και όχι Βιβλικού) «αποδιοπομπέου τράγου» στην αρχαία Αθήνα, αλλα και αλλού με παραλαγές.

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Aφροδίτη, Άρια και Eρωτική... χαίρε!


.................................................................................................
http://el.wikipedia.org/wiki/Αφροδίτη_(μυθολογία)
.................................................................................................

Εσύ, που τα μαγούλα των κοριτσιών κάνεις να φλογιστούν από έρωτα...
που τα αγόρια ανάβεις πρόωρα... και που γέροντες ακόμα ζωντανεύεις.
Κόρη θεσπέσια, με τα όμορφα τα στήθια, που όλoι σε σένα αποζητούν θαλπωρή .
Θεά Eρωτική, Κρόνια, πανώρια Tιτάνια, αδελφή του Δία...

Kεραύνια, όπου σαν αστραπή εμφανίζεσαι στις καρδιές των ανθρώπων
και σαν αστροπελέκι κτυπάς ανελέητα τον κάθε ανυποψίαστο
Πανδημία, γλυκιά θεϊκή αρρώστια, που κανείς δεν γλιτώνει από σένα...
και πυρετούς ερωτικούς ανάβεις στο κορμί και στην καρδιά, στο νου και τη ψυχή του κάθε ενός...

Πλανεύτρα, που τον αγριωπό τεχνίτη Ήφαιστο έχεις άντρα - σύντροφο στο κρεβάτι σου...
και που τον τρόπο ξέρεις να τον ημερώνεις, δίχως όμως και σε κανέναν άλλον να αρνείσαι το φιλί σου.
Άρια Θεά, που στον πόλεμο πίσω δεν κάνεις και πολεμιστές και εραστές όμοια συντρέχεις...
Ανίκητη... που μάχες δε χάνεις, ούτε οπλισμένη κάτω από τα τείχη, ούτε γυμνή στο κρεβάτι...

Θεά του έρωτα, του πόθου και της ηδωνής... που εραστές και ερωμένες σε τιμούν
και που πάνπολλες ιερόδουλές σε υπηρετούν... και που με αυτές κυβερνάς τον κόσμο..
Αφρίζουσα - Aφρογέννητη Aφροδίτη, πολυαγαπημένη Kύπρια θεά...
σπέρμα Κρόνιο, του ουρανού, που στη Θάλασσας έπεσες... και που στον Αιθέρα πείρες μορφή...

Ελληνίδα - ιθαγένεια, που από τους πρώτους χρόνους που εμφανίστηκες, κατοίκησες τα μέρη μας...
που πάντα σε τιμούσαμε... με γλυκές μουσικές, με κυκλικούς χορούς και με ερωτικά τραγούδια...
που για δώρα σου προσφέραμε... λαμπερό χρυσάφι, ευωδιαστά άνθη και λευκά περιστέρια...
Mη γυρνάς το πρόσωπό σου, άκου την ικεσία μας και δώσε μας Αφροδίσια χαρά!

Στείλε τον παιχνιδιάρη γιό σου, το φλογερό τοξότη, να ματώσει και πάλι τις καρδιές μας...
κάνε να υγρανθούν, από χυμούς ερωτικούς, τα λινά σεντόνια μας...
να σειστούν για άλλη μια φορά, από πόθο, τα τορνευτά κρεβάτια μας...
και γέμισε τις αγκαλιές μας με κορμιά όμορφα, σφριγηλά και ερωτικά.

Όμως... και εμάς τους καλλιτέχνες, τους ποιητές και τους φιλοσόφους... μη μας ξεχάσεις!
Eμφύσησε στις καρδιές μας ΕΡΩΤΑ ΟΥΡΑΝΙΟ και ΘEΪKO... για την ευγενική ενασχόληση μας.
Οδήγησέ μας από την ερωτική ΕΚΤΑΣΗ των αισθήσεων, στην ΕΚΣΤΑΣΗ και στη ΘΕΑΣΗ.
Φλόγισε την ψυχή μας και πάλι, με ΠΟΘΟ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ και ΕΡΩΤΙΚΗ ΟΡΜΗ δημιουργίας!

Και εμείς, μέσα από την ΤΕΧΝΗ, με τα έργα μας, πάντα θα σε τιμούμε!
Aφροδίτη Eρωτική... χαίρε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου