Ο «Θαργήλιος άρτος των απαρχών».

Ο «Θαργήλιος άρτος των απαρχών».

Δήμητρα - Χλόη, Μεγάλη μητέρα. Καθάρισέ με απο την αρώστια που (δικαίος) έστηλε ο Δήλιος Θαργήλιος Απόλλωνας... Μα πιο πολύ καθαρισέμε απο την ντροπή που γενούν τα ατοποίματα μου. Γνωρείζω πως «Φαρμακοί», δεν θα στολιστούν, με φύλα και καρπούς συκιάς, για μενα... Ούτε θα είθελα κάποιος άλλος «αντιπαθείς» στην Πόλη, να διοχθεί, στη θέση μου! (Εγώ είμαι ο πιο ποταπος απο όλους») Μάρτυράς μου, όμως, ή Άρτεμης, η παρθένα - κυνιγύτρα των δασών, πως, ότι έκανα, το έκανα απο ανοησία και όχι απο υπεροψία απέναντι στους Θεούς! Δέξου, απο εμένα, Μητέρα, το «Θάργηλο - άρτο των απαρχών», και καθάρισέμε! (*)

(*) «Θαργήλια» Γιορτή 6-7 Θαργηλιώνος - 7 μήνας Αττικού Ημερολογίου. (Μάις) Γιορτή καθαρμού που γείνωνταν 6-7 Θαργηλιώνος, τον 7 μήνα του Αττικού ημερολογίου... τον Μάιο δηλαδή. Γείνωνταν προσφορες με άρτους φτιαγμένους απο ΑΠΑΡΧΈΣ συγκομιδης... Ταυτόχρονα, δύο αντιπαθείς «Φαρμακοί», στολίζωνταν με Σύκα και διόχνωνταν απο την Πόλη. Έτσι τυρίτο το έθιμο του (Ελληνικού και όχι Βιβλικού) «αποδιοπομπέου τράγου» στην αρχαία Αθήνα, αλλα και αλλού με παραλαγές.

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Διόνυσε, πρωτόγονε - τριτογέννητε... Χαίρε!


.................................................................................................
http://el.wikipedia.org/wiki/Διόνυσος
.................................................................................................

Xαίρε Διόνυσε - ευλογημένε γιε του Δία και της άτυχης Σεμέλης - εγγονέ του Κάδμου, που την επτά πύλη Θήβα έχεις για πατρίδα, αλλά στη Nύσσα μεγάλωσες και αντρειώθηκες από Νύμφες... που από την κοιλιά της μάνα σου βγήκες (πρώτη γέννα)... και στο μηρό του Δία μπήκες (δεύτερη γέννα)... που φρικτά κομματιάστηκες από τους Tιτάνες και όμως θεϊκά ξανά ενώθηκες (τρίτη γέννα)... «Γιε θεϊκέ» - πολυταξιδεμένε - που σε Ευρώπη και Αίγυπτο περπάτησες... και ως την Ινδία έφτασες κατακτητής...

Άρχοντα - Κύριε - δωρητή του οίνου και της αμπέλου, που με την Iερή τη Mέθη, την έκταση και την έκσταση χάρισες στους ανθρώπους... που για σένα, Σεπτά Όργια τελούνται στους αγρούς και στα δάση...
Θεέ κισσοστεφανωμένε - διασκεδαστή - που καβάλα ταξιδεύεις πάνω σε άγριους πάνθηρες... που άλλοτε θύρσο κρατείς και τύμπανο... και άλλοτε γλυκόηχη Βάρβιτο παίζεις... και άλλοτε ολόγιομο κρατήρα με κρασί υψώνεις...
Θεέ ερωτικέ, ροδαλέ και τριφηλέ, που άπειρους, συντρόφους έχεις ακόλουθους στις διασκεδάσεις σου... που τραγοπόδαροι Σάτυροι και Σιληνοί σε ακολουθούν και με ορθωμένους τους φαλλούς τους, νύμφες - γυμνές και παιχνιδιάρες πάντα κυνηγούν...
Θεϊκέ Θιασάρχη, που αλλόφρονες (από ιερή μανία και πυριφλεγείς), Μαινάδες γυμνόστηθες (ερεθισμένες από ερωτική έκσταση) για σένα τρέχουν στα βουνά... και που άπυρες γυναίκες βροτών (παθιασμένες και αυτές από τη λατρεία σου) για σένα αλαλάζουν στα ιερά άλση... (και αλίμονο του, αν βρεθεί στο δρόμο τους, αγρίμι ή αρσενικός)!

Διόνυσε Τρομερέ, στον Ιερό Θίασο σου κρίνε με άξιο να μπω. Κάλεσέ με σε (ωμόφαγηκό) Δείπνο Μυστικό και άσε με να καταναλώσω λίγο από το Θεϊκό Σώμα σου. Δώσε μου να πιο, από τον Ιερό Kρατήρα σου, Άκρατο Οίνο, Θεϊκό και επέτρεψέ μου να αναφωνήσω, για εσένα, «Ευή - Ευά»!

Γιέ Θεού, από την έκταση των αισθήσεων - στην Έκσταση του Πνεύματος - οδήγησε με και χάρισε μου την πολυπόθητη για τους Bροτούς Θέαση...(*)

(*) ...όχι όμως, «θέαση» σαν αυτή, της άτυχης μητέρας σου, της Σεμέλης... που το Δία είδε, ολόλαμπρο Νυμφίο εμπρός της... όπως τον είχε δει, στο Θεϊκό το γάμο τους, η Ήρα - Θεά, στα ουράνια Ολύμπια παλάτια!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου