Ο «Θαργήλιος άρτος των απαρχών».

Ο «Θαργήλιος άρτος των απαρχών».

Δήμητρα - Χλόη, Μεγάλη μητέρα. Καθάρισέ με απο την αρώστια που (δικαίος) έστηλε ο Δήλιος Θαργήλιος Απόλλωνας... Μα πιο πολύ καθαρισέμε απο την ντροπή που γενούν τα ατοποίματα μου. Γνωρείζω πως «Φαρμακοί», δεν θα στολιστούν, με φύλα και καρπούς συκιάς, για μενα... Ούτε θα είθελα κάποιος άλλος «αντιπαθείς» στην Πόλη, να διοχθεί, στη θέση μου! (Εγώ είμαι ο πιο ποταπος απο όλους») Μάρτυράς μου, όμως, ή Άρτεμης, η παρθένα - κυνιγύτρα των δασών, πως, ότι έκανα, το έκανα απο ανοησία και όχι απο υπεροψία απέναντι στους Θεούς! Δέξου, απο εμένα, Μητέρα, το «Θάργηλο - άρτο των απαρχών», και καθάρισέμε! (*)

(*) «Θαργήλια» Γιορτή 6-7 Θαργηλιώνος - 7 μήνας Αττικού Ημερολογίου. (Μάις) Γιορτή καθαρμού που γείνωνταν 6-7 Θαργηλιώνος, τον 7 μήνα του Αττικού ημερολογίου... τον Μάιο δηλαδή. Γείνωνταν προσφορες με άρτους φτιαγμένους απο ΑΠΑΡΧΈΣ συγκομιδης... Ταυτόχρονα, δύο αντιπαθείς «Φαρμακοί», στολίζωνταν με Σύκα και διόχνωνταν απο την Πόλη. Έτσι τυρίτο το έθιμο του (Ελληνικού και όχι Βιβλικού) «αποδιοπομπέου τράγου» στην αρχαία Αθήνα, αλλα και αλλού με παραλαγές.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

«Τιμή» και όχι «Λατρεία»!

Xωρίς να θεωρηθεί «κόλλημα» η αγάπη μου για την Αρχαία Ελλάδα, επιδίωξα να «υμνογραφήσω»... επηρεασμένος φυσικά, κυρίως από τους παναρχαίους Ορφικούς Ύμνους.
Η «αρχαιολατρία» αυτή δεν αποσκοπεί στην αναβίωση των περασμένων, πολύ περισσότερο δεν επιδιώκετε, εκ μέρους μου, με κανέναν τρόπο, η επάνοδος στην «Πατρώα Θρησκεία».
Η Ποιητική ασχολία μου αυτή, θέλει περισσότερο να αποδώσει «Τιμή» στις «Πατρώες» και «Μητρώες» θεότητες... παρά να αποδώσει θρησκευτική «Λατρεία» σε αυτές! Παράλληλα, διάλεξα να εικονογραφήσω, αυτά τα ποιήματα, με ζωγραφιές που έφτιαξα ο ίδιος, κυρίως στους τοίχους του σπιτιού μου.
Όλα είναι ένα Ποιητικό παιχνίδι - «Ποιητική άδεια» - ένα ταξίδι στην Αρχαία Ελλάδα που ελπίζω να σας αρέσεις. Απολάψτε το.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου