Ο «Θαργήλιος άρτος των απαρχών».

Ο «Θαργήλιος άρτος των απαρχών».

Δήμητρα - Χλόη, Μεγάλη μητέρα. Καθάρισέ με απο την αρώστια που (δικαίος) έστηλε ο Δήλιος Θαργήλιος Απόλλωνας... Μα πιο πολύ καθαρισέμε απο την ντροπή που γενούν τα ατοποίματα μου. Γνωρείζω πως «Φαρμακοί», δεν θα στολιστούν, με φύλα και καρπούς συκιάς, για μενα... Ούτε θα είθελα κάποιος άλλος «αντιπαθείς» στην Πόλη, να διοχθεί, στη θέση μου! (Εγώ είμαι ο πιο ποταπος απο όλους») Μάρτυράς μου, όμως, ή Άρτεμης, η παρθένα - κυνιγύτρα των δασών, πως, ότι έκανα, το έκανα απο ανοησία και όχι απο υπεροψία απέναντι στους Θεούς! Δέξου, απο εμένα, Μητέρα, το «Θάργηλο - άρτο των απαρχών», και καθάρισέμε! (*)

(*) «Θαργήλια» Γιορτή 6-7 Θαργηλιώνος - 7 μήνας Αττικού Ημερολογίου. (Μάις) Γιορτή καθαρμού που γείνωνταν 6-7 Θαργηλιώνος, τον 7 μήνα του Αττικού ημερολογίου... τον Μάιο δηλαδή. Γείνωνταν προσφορες με άρτους φτιαγμένους απο ΑΠΑΡΧΈΣ συγκομιδης... Ταυτόχρονα, δύο αντιπαθείς «Φαρμακοί», στολίζωνταν με Σύκα και διόχνωνταν απο την Πόλη. Έτσι τυρίτο το έθιμο του (Ελληνικού και όχι Βιβλικού) «αποδιοπομπέου τράγου» στην αρχαία Αθήνα, αλλα και αλλού με παραλαγές.

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Δήμητρα, Mητέρα - Τρόφοδότα... Χαίρε!


.................................................................................................
http://el.wikipedia.org/wiki/Δήμητρα_(μυθολογία)
.................................................................................................

Eσύ που, το πολύβουο σμάρι των ανθρώπων θρέφεις αγόγγυστα...
που όλη τη φύση αναγεννάς... και που τίποτα νεκρό δεν υπάρχει μέσα σου.
Εσύ που είσαι η ζωή, γιατί στα σπλάχνα σου φυλάσσεις ανέπαφο κάθε καρπό...
Θεϊκή μήτρα των πάντων, πολύκαρπη, πολύμορφη και πολύτροπή.
Πανώρια του Κρόνου και της Ρέας Κόρη, Θεϊκή του Δία αδελφή,
του Ίακχου και της Κόρης - Περσεφόνης μάνα ...
που χάρη στην «έλευσή» σου, τα «Απόκρυφα» αποκαλύφτηκαν σε μας...
Σε εσένα οφείλουμε, τη γνώση της Ζωής, του Θανάτου και της Ανάστασης!

Δήμητρα θεά, η απαρχές του έτους σου ανήκουν...
καθώς και στην παρθένα - πρώτο αδελφή σου, Εστία.
Μάνα καρπερή, με τα γαλακτερά τα στήθη και τα γερά λαγόνια,
συνέχισε να αναγεννάς και να θρέφεις τη ζωή!
Και σαν έρθει η ώρα μας, στην αγκαλιά σου να μας δεχτείς,
μη μας ξεχάσεις, κάνε εύκολη την διαμονή μας μέσα σου
και αναγέννησε μας πάλι, όπως ατέρμονα αναγεννάς
τα πολύχρωμα λούλουδια του αγρού και τα ξανθά τα στάχια στο κάμπο.

Δήμητρα, Θεά Mητέρα, τρόφοδότα, Χαίρε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου